Тәүге умырзая 2

(Дауамы).

Өйөнә ҡайтҡас та ни ҡылырға белмәй йөҙәне, берсә шифоньерҙан кейемдәрен алып сумаҙанға тултырҙы, берсә телефонына йәбешеп Даянға шылтыратырға итте.

Эй, йүләр, мөхәббәт тигән булды, Даяндың «яратам» тигәненә ышанды!

Бына һиңә мә! Матур һүҙҙәр һөйләп, алтын тауҙар вәғәҙә иткән һөйгәненең йәмһеҙ ҡылығы Рузи-ләнең бөтә хистәрен, алдағыға өмөттәрен селпәрәмә килтерҙе.

-Әсәй, мин өйгә ҡайтам, кейә-үеңдән айырылам,- тине ул.

Сумаҙанына арлы-бирле кейемдәрен тултырып ҡайтыр юлға сыҡты. Маршрут автобусына тип туҡталышҡа килһә - аптырап китте: баяғы ҡатын баҫып тора .

- Һеңлем, ғәфү итегеҙ ҡаты һүҙҙәрем өсөн, - тине ул итәғәтле генә. – Мин Даяндың беренсе ҡатыны, хәйер, бәлки беренсеһе лә булмағанмындыр. Һеҙҙе мәҙәниәт йортонда күргеләй торғайным, һеҙгә тиң түгел ул ир йораты! Мине сәскә кеүек сағымда албыратып үҙенә ҡаратты ла, өйләнешкәс бына әлеге кеүек ҡылана башланы: бөтмәҫ командировкалар, эске мәжлестәре, банкеттар...

Ҡатындың Даян хаҡындағы һәр әйткән һүҙе уның күңеленә уҡ кеүек ҡаҙалды.

- Ҡайтып китеп дөрөҫ эшләйһегеҙ! Башҡаса, ниндәй һүҙҙәр генә әйтеп ғәфү үтенһә лә, ышанмағыҙ!

Шул ваҡыт автобус килеп туҡтаны. Рузиләнең яңы танышы ултырып китеп тә барҙы. Ҡыҙ ҡатындың һүҙҙәренә ышанырға ла, ышанмаҫҡа ла белмәне . Өйләнеүе хаҡында бер ни ҙә өндәшкәне булманы ла баһа! Тимәк, еңел-елпе йөрөп, ҡатын-ҡыҙ алдында бер ниндәй ҙә яуаплылыҡ тоймай йәшәп өйрәнгән буш ҡыуыҡ булған икән дәһә уның ире! Ә ул...

Әсәһенә ҡайтып барыһын да түкмәй-сәсмәй һөйләп бирҙе.

-Ярай балам, ҡайғырма, барыһы ла яҡшы булыр,- тине әсәһе, эстән көйһә лә.

Эх, әйткәнде тыңламаны шул ҡыҙы. Уңған, аҡыллы, эшһөйәр, уны ғына яратам, тине. «Беҙгә төҫ түгел, тәүҙә кем икәнен яҡшыраҡ бел әле», - тигәйне лә, тыңламаны. «Борон нәҫел-нәсәбен тикшереп, ырыу-быуынын белеп йәрәштергәндәр», тигәс бөтөнләй үпкәләне.

...Күңел яралары, ҡаҡшаған нервылар үҙенекен итте: Рузилә тыуырға ла өлгөрмәгән балаһын юғалтты. Йән өшөткөс хәлдән һуң һаулығы ла китте. Бер-нисә тапҡыр дауаханала ятып сыҡты.

- Һеҙ әле йәш, балағыҙ ҙа булыр, һаулығығыҙҙы нығытырға кәрәк, - тине табип.

Бер көн район үҙәгендәге йортонда ҡалған кейем-һалымын барып алырға йыйынды Рузилә.

- Ҡыҙым, яңғыҙыңды ебәрмәйем, хәлең дә самалы, - тине атаһы.

Элекке йәшәгән фатирына килеп ингәс, ҡасандыр бәхетле булған саҡтарын иҫенә төшөрҙө. Өйҙә Даян йәшәй ахырыһы, тегендә-бында кейемдәре ята, аш-һыу бүлмәһендә йыуылмаған һауыт-һаба ултыра. Рузилә әйберҙәрен йыйнап бөтөп кенә тора ине, ишек асылып китте. Унан бәхетле йылмайып Даян һәм сит ҡатын күренде. Ул Рузиләнең аптыраған йөҙөн күрмәмешкә һалышып бүлмәгә үтте. Даян ғына ни әйтергә белмәй:

- Миңә асыуланаһыңмы?- тине.

Шул ваҡыт Рузилә үҙенең саманан тыш бер ҡатлы, хәйләһеҙ булыуына хайран ҡалды. Машинаға ултырғас ҡына иҫенә килде. Телефон аша Даян бер-нисә тапҡыр шылтыратып ғәфү үтенеп ҡарағайны ла, Рузиләнең кире ҡайтаһы килмәне. Беренсе ҡатынының әйткән һүҙҙәре уға ныҡ тәьҫир итте, күңеленә төҙәлмәҫ яра һалды.

- Эй, ҡыҙым, беҙҙең нәҫел намыҫлы, зыялы, кеше хаҡына кермәй торған, хәләлдән яралған. Шуның өсөн алдаҡсы, эскесе Даянды уйлап ғүмереңде заяға уҙғарма! Үҙеңә яҙғаны табылыр әле, - тине атаһы. - Тәүҙән уҡ хәтереңде ҡалдырғас - һуңынан да шул булыр. Бер йүнһеҙ өсөн ҡыҙ үҫтермәнек.

Рузиләнең тормошо әкренләп яйланды, ул кисергән ваҡиғалар төш кеүек кенә булып ҡалды.

Дауалаусы табипҡа барып әйләнергә булды.

- Бик ваҡытлы килгәнһегеҙ, шифаханаға ебәрәбеҙ, юллама менән, - тине табип. – Хәлегеҙ һәйбәт, тағы ла нығынып ҡайтырһығыҙ.